Vertrouw de site van de Belastingdienst niet blindelings

Vertrouw de site van de Belastingdienst niet blindelings

Het is altijd bal met de Belastingdienst. Of het is er een zooitje wegens een reorganisatie. Of de fiscus kan plannen niet uitvoeren door ict-problemen. Of ze sturen digibeten niet meer naar de website, maar naar de haperende telefonische helpdesk. En nu blijkt uit een rechtszaak dat je ook niet blindelings kan vertrouwen op de informatie op de website van de Belastingdienst.

Het onderwerp is niet van tafel te krijgen in politiek Den Haag. Welke landen behoren tot de zwarte en grijze lijst van belastingparadijzen? Staatssecretaris Menno Snel van Financiën geeft antwoord. En belastingadvieskantoren, controleer je cliënten. Identificeer en verifieer ze om boetes te voorkomen.

Site Belastingdienst: een hulpmiddel, niet leidend

We surfen allemaal weleens naar de website van de Belastingdienst voor informatie in de veronderstelling dat de gegevens die daarop staan, kloppen. Maar nu blijkt uit een rechtszaak dat we niet blind moeten vertrouwen op de site. Want de informatie die daarop staat, is een hulpmiddel en niet leidend.

Wat wil het geval? Het gaat om een zaak waarbij een vrouw een woonboot huurde. Op de site van de Belastingdienst kwam zij informatie tegen waaruit ze opmaakte dat ze huurtoeslag kon aanvragen voor haar woonboot. Die kreeg ze dan ook over 2013. Een jaar later dacht de fiscus daar anders over en oordeelde dat de toeslag onterecht was uitgekeerd. De vrouw moest het geld terugbetalen.

Daar was de vrouw het niet mee eens en ze stapte naar de rechter. Uiteindelijk kwam de zaak te liggen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Om een iets langer verhaal, iets korter te maken: de Afdeling oordeelde dat iemand zich niet kan beroepen op informatie op de website. In dit geval was er dus geen recht op toeslag. ‘De website is slechts een hulpmiddel voor de burger en de gegeven informatie is niet leidend’, stelde de Afdeling.

De Bahama’s op het beklaagdenbankje

Of de betreffende landen er zelf wakker van liggen, is natuurlijk de vraag. De Raad Economische en Financiële Zaken, een EU-orgaan, heeft in alle wijsheid besloten om drie landen toe te voegen aan de zwarte lijst van belastingparadijzen, blijkt uit de antwoorden van staatssecretaris Snel van Financiën op Kamervragen. Te weten: de Bahama’s, Saint Kitts en Nevis, en de Amerikaanse Maagdeneilanden. In totaal staan er negen landen (naast de eerdergenoemde drie, ook Amerikaans-Samoa, Guam, Namibië, Palau, Trinidad en Tobago) op.

Deze landen schieten in de ogen van de EU te kort in het voorkomen van belastingontwijking, -ontduiking en -fraude. En dat is nog niet alles. Deze negen hebben ook geen genoeg toezeggingen gedaan dat ze eind dit jaar wel voldoen aan de eisen. Werk aan de winkel dus. Of niet als ze hun huidige status koesteren.

Boete voor het niet naleven van anti-terrorismewet

Een belastingadvieskantoor heeft terecht een boete gekregen omdat die zijn klanten niet genoeg had geïdentificeerd en twee keer had verzuimd ongebruikelijke transacties te melden in het kader van de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft). Zo oordeelde de rechtbank in Rotterdam.

Uit onderzoek van zowel het Bureau Financieel Toezicht en het Register Belastingadviseurs blijkt dat het kantoor op diverse gebieden in gebreke blijft. Het kantoor heeft minder dan 70 procent van de cliënten geïdentificeerd en geverifieerd. Daarnaast is er te weinig bewustzijn van de naleving van de meldingsplicht. Ook blijken er documenten te ontbreken in twintig klantendossiers. Tot slot worden in twee dossiers ongebruikelijke transacties niet gemeld.

Daarop legde het Bureau Financieel Toezicht het belastingadvieskantoor een boete op. Die ging daartegen in beroep. Maar de rechter is van mening dat een paspoort, een rijbewijs of een identiteitsbewijs kan worden gebruikt voor verificatie. Alleen het nummer van het identiteitsbewijs vastleggen ter wille van de privacy, zoals het kantoor betoogt, is niet genoeg.

Daarnaast oordeelt de rechter dat als er geen concrete vermoedens zijn van witwassen of terrorismefinanciering, ongebruikelijke transacties toch moeten worden gemeld. ‘Artikel 16 van de Wwft heeft een (veel) ruimere strekking: iedere ongebruikelijke transactie behoort te worden gemeld.’